Hiç Tanımasan da Özlersin.

Benim dedem demirciymiş. Arabasıyla yola çıkıp demir satın alanlardan değil de, demiri işleyenlerdenmiş. Ben hiç görmedim onu. Göremedim desem daha doğru aslında. Çok zaman önce vefat etmiş. Herhalde bir 40 sene var sanırım. Babam bile çok ufakmış ki o bile tam hatırlamıyor babasını.

Hayatımda eksikliğini hissettiğim pek bir şey yok. Yani eksiklik derken, gerçekten ihtiyacım olan ya da olmasına ihtiyacım olduğunu düşündüğüm şeyleri kastediyorum. Çok klişe gelse de mesela paranın eksikliğini hissetmedim hiç. "ne az ne de çok" şeklinde özetleyebileceğim bir gelirim oldu benim. Gelir kaynağıma gelince; normal olarak babamdı. Çoğu insan için olduğu gibi. Ben babamdan para isteyemem pek. Çekindiğimden değil de, huy olmuş daha çok. Ufakken bile hep anneme söyler, ondan alırdım harçlığımı. Evin geçimine bir katkım olmaması, para kazanmak için sabahtan akşama kadar çalışan biri insandan para isteme eğilimimi engelliyordu sanırım. Sırf bu yüzden parasız kaldığım bile olmuştur. Annem ne zaman evde olmasa bilirdim ki o gün zor geçecek. Ya babam kendisi verecekti ya da parasız öylece oturacaktım evde. Ufak bir velet olduğum için elime öyle çokça para da geçmiyordu haliyle. Sözün özü; babadan para istemek zor, baba olmak daha da zor.

Eksiklik demiştim. İşte hayattaki tek eksikliğim, olmasına ihtiyaç duyduğum tek şey dedemdir. Babam için ise hayattaki tek eksikliği; babası... Eksik olan iki kişi aynı kişi. bizi, yani babamla beni tamamlayacak kişi.

Eski bir fotoğrafı var. Renksiz. Fotoğrafın bir kısmı yırtılmış. Dedeme ait elimizdeki tek kaynak bu. Babam fotoğrafa bakıp anımsamaya çalışıyor. Hatırlar gibi oluyor ama kesin bir anı yok. Buğulu, hiçbir zaman tam olarak hatırlanmayan, hatırlanamayan bir rüya gibi onun için. Fotoğrafta 3 kişi var. Siyah saçlı, uzun boylu, cüsseli, dik duran bir adam. Tam ortada. Diğerlerinin kimliği belirsiz. Benim için ise önemsiz... Onlar da birilerinin babaları, dedeleri ama benim ilgilendiğim o uzun boylu, cüsseli demirci adam.

Büyük bir kaya -içi oyuk bir şekilde- köydeki evin önünde dururdu. Her ne kadar baba memleketine 3-4 defa gitmiş olsam da köyle alakalı aklımda kalan tek şey budur. Dedem, bu içi oyuk büyük kütleyi demir eritmek için kullanıyordu sanırım. Ondan kalan pek bir şey yok. Ne bir eşya ne de bir anı. Yani bana dedemi, babama da babasını anlatacak tek bir eşya yok. Bir ev bir de içi oyulmuş kaya. Bunun da bir ismi vardır ama ben bilmiyorum. Çok da önemli değil. Demir eritilen kap işte. 

Dede figürü çok ayrı bir kavram benim için. Belki de hasretini çektiğim içindir. Belki de dizinin dibine hiç oturamadığım ya da kucağında uyuyakalamadığım için özlüyorum onu. Hiç sahip olamadığım halde. Anlayacağınız, insan bir şeye sahip olamasa da özlüyormuş.

Köyde tanıdığım pek kimse yok. Dedemi tanıyanlar da ya ölmüş ya da farklı şehirlere oğullarının, kızlarının yanına taşınmışlar. Bana onu anlatacak birileri de yok anlayacağınız. Ne bir eşyası kaldı ne de onu tanıyan birisi. Konuştuğum kişiler de pek bir şey hatırlamıyor. Tek bildikleri ya da hatırladıkları diyelim, siyah saçlı, uzun boylu bir adam.

Köye ilk gidişim ile aklıma kazınan oyuk kaya parçası, yıllar sonra tekrar köye uğramam ile hayal kırıklığına dönüştü. Çünkü, kırılmıştı. Kim niye kırmış bilemem ama dedemden kalan son şeyi de maziye gömmüş oldu.

Artık zihnimde canlanan kişi var sadece. Hem benim hem de babam için. Bazen babamın yerine kouyorum kendimi. Kendi babamı hatırlayamadığımı hayal diyorum. Babasız büyümek.. Şu iki kelimeyi yazarken bile zorlanıyorum.

Dedem; siyah saçlı, uzun boylu, cüsseli, dik duran bir adam. Demirci. uzanıyorum yatağıma, kapatıyorum gözlerimi. Onu düşünüyorum. Kah dizinin dibinde oturuyor kah kucağında uyukluyorum. Hiç görmemiş, tanımamış olsam da onu özlüyorum.




NOT: Ekşi Sözlük'te yazmıştım bunu zamanında. Belirteyim; http://www.eksisozluk.com/show.asp?id=18288820 

Birinden Hoşlandığını Anlamanın Yolları

İlgi duymak, hoşlanmak, sevmek ya da aşık olmak. Bu dört kavram da birbirinden ayrı şeyler aslında. Duygularımızın yoğunluğuna göre bunlardan birini kullanmayı seçiyoruz. Ancak şöyle bir durum var; neye göre seçiyoruz? Duygularımızın yoğunluğunu neye göre belirliyoruz? Bir ilgi duyuyoruz ama hoşlanıyorum diyecek kadar mı? Ya da hoşlanıyoruz ama "seviyorum" diyebiliyor muyuz? Bazen buna karar veremiyoruz. İşte bu karar verememe aşamasında en muallak olanı bana göre "hoşlanmak."

Hoşlanma aşamasında olduğumuzu belirlemek adına bir şeyler yazmak istedim. Çünkü bir ilişkiye başlamanın anahtarı bu aşamada saklı. İlgi duyduğun biriyle sevgili olmaya cesaret edemeyebilirsin. Çünkü duyguların topraktan yeni yeni çıkmaya başlamış bir filiz gibi (filiz sevişelimmi? esprisi yapanı sorunun sahibi kovalasın!), yeni yeşermeye başlamış. Daha tam olarak anlamlandıramıyorsun duygularını. İlgi duymak geri dönüşü olan bir aşama. Çünkü duyguların yeni ve kırılgan. Herhangi bir sebepten ötürü ilgin sönebiliyor. İlgin sönmediğinde filiz büyüyor (yapma dedim!) ve artık içten içe heyecanlanmaya başlıyorsun. Eskisi gibi kırılgan değil duyguların. Artık kendine "o benim sevgilim olmalı" demeye başlıyorsun yavaştan. (Yavaştan dedik, hemen kıza "sevgilim olur musun?" deme hele bi soluklan lksdjf)

Hal böyleyken, birinden hoşlandığını anlamak için birkaç yöntem saymak istedim kendimce. %100 çalışmazsa "sen böyle böyle dedin, yalanmış her şey!!" diye bana yakınma dostum. (En altta küçücük harflerle bişiler yazıyor. Okuma orayı lkfjslfd)

Birine ilgi duyuyorsunuz ama hoşlandığınızdan emin değilseniz sizi aşağıya alalım. Siparişiniz az sonra gelecek. 

Başlayalım;

Birinden Hoşlandığını Anlamanın Yolları

No:01, Hoşlandığını düşündüğün kişi aklına geldiğinde kalp atış hızın artıyorsa demektir ki hoşlanıyorsun.

No:02, Hoşlandığını düşündüğün kişinin başka birinden bir teklif alacağını düşün. Sinirlerin bozuldu di mi? Uyuz oldun. Ondan hoşlanıyorsun hadi yine iyisin çakaaal!

No:03, Onunla sürekli görüşmek istiyorsan, MSN'de çevrimiçi olup olmadığına baktığın ilk kişi oysa ya da sonradan çevriçi olduğunu gördüğünde heyecanlanıyorsan "o geldi" diye, hoşlanıyorsun abi git konuş bence.

No:04, Gece yatarken, onun sana daha önce gönderdiği mesajları tekrar okumaktan keyif alıyorsan, okurken yüzün gülüyorsa ve bunu sürekli yapıyorsan, hoşlanıyorsun. (Bakıyorum yüzün güldü! Heyecanlandın di mi? lksjf) 

No:05, Yolda yürürken aklına o geldiğinde aptal aptal gülüyorsan, hoşlanıyorsun dedik git konuş dedik sen hala burdasın ohoo!!

No:06, Sık görüştüğün arkadaşların "sende bir değişiklik var" diyorlarsa sana, hoşlanıyorsun demektir ama bu konumuzla alakalı olmayabilir de. Mesela piyangodan para çıksa sende bi değişiklik yine olur şimdi yeme beni. lskdjsf

No:07, Ondan bir süre uzak kaldığında huzursuz oluyorsan, onu çok özlüyorsan, hoşlanıyorsun demektir de bu çok aşikar bir kural, bunu bile bilmiyorsan senin işin zor be :/

No:08, Onunla konuşurken içinden "senden hoşlanıyorum" demek geliyorsa ve zor tutuyorsan kendini, hoşlanıyorsun demektir ki kalp yalan söylemez. Genellikle yani. lskdjfsdlfj

No:09, Arkadaşların sana "manita yaptın mı?" diye sorduğunda, hoşlandığını düşündüğün kişi için "manita" denmesine bozuluyorsan, hoşlanıyorsun demektir. Manita ne lan?!!

No:10, Üstteki maddelerden en az 4 tanesini sen de yaşamışsan hoşlanıyorsun demektir ki, ayvayı yedin afiyet olsun. Hesabı hoşlandığın kişiye veriyorsun, hadi abi kapatıyoruz hadi!